3.1. Krótki i prosty dowód twierdzenia Fermata Twierdzenie Dowód |
|
cN = bN + aN, | (3.1) |
w celu wyeliminowania rozwiązań wtórnych przyjmujemy dodatkowo, że N jest liczbą pierwszą >2 oraz a, b, c są liczbami naturalnymi, względnie pierwszymi. Dla nieparzystych N istnieje zależność: |
|
, | (3.2) |
z której wynika, że cN musi być podzielne przez a+b. Wprowadzając dwie zmienne całkowite: s=a+b oraz x=s−c otrzymujemy: |
|
, | (3.3) |
słuszne dla każdego naturalnego N > 0 i zapewniające wymaganą w (3.2) podzielność cN przez s. Wyrażenie w nawiasach kwadratowych w (3.3) ma być liczbą całkowitą, Wstawiając te zależnosci do (3.3) zauważamy, że po lewej stronie znaku równości w (3.3) pojawił się mnożnik wN, który należy wyodrębnić po prawej stronie znaku równości i wtedy otrzymujemy |
|
. | (3.4) |
Widzimy, że istnienie wspólnego dzielnika
s oraz x
nie zapewnia,
że wyrażenie w nawiasach kwadratowych w (3.3) będzie liczbą całkowitą, bo jeżeli w
będzie największym wspólnym dzielnikiem to
v oraz u
już będą względnie pierwszymi |
|
, | (3.5) |
gdzie już wyraźnie widać, że wyrażenie w nawiasach kwadratowych nie może być liczbą całkowitą. Zatem, nie istnieją naturalne, różne od zera s oraz x spelniające (3.3). Tym samym pokazaliśmy, że twierdzenie jest prawdziwe dla N > 2, będącego liczbą pierwszą i wszystkich złożonych wykladników N > 2 zawierających dzielnik, który jest liczbą pierwszą różną od 2. W powiązaniu z faktem, że twierdzenie jest prawdziwe dla N= 4
(koniec dowodu) |