budynek aiut AIUT sp. z o. o.
★  HenrykDot.com   ★
jest stroną towarzyszącą serii książek wydawanych przez AIUT pod wspólnym glównym tytułem
"Fizyka Mojej Urojonej Czasoprzestrzeni", których autorem jest Henryk Dot.
ENGLISH

Strona główna

Fizyka 3 - Maxwell
Od autora
Spis treści
O czym jest ta książka
Fragmenty historii
Elementy nowe
Całkowicie błędne
Elementy błędne

Fizyka 3 - Rozdzial 1
Równania
Zespolone pole E i B
Dalsze uogólnienie
Rozwiązanie ogólne

Fizyka 3 - Rozdzial 2
Rozwiązania równań
Warunki początkowe
Równanie niejednorodne
Rozw. dla trzech kierunków
Cztery prawa fizyki

Fizyka 3 - Dodatek
Dowód Fermata
Przypuszczenie Beala
Trójki pitagorejskie
Masa inercyjna
Stała grawitacji big G
Gdzie patrzy Księżyc

Fizyka 3 - Zakończenie
Zakończenie

Fizyka 4 - Przejście do Fizyka 4
Otwarcie nowej książki

Kontakt email: henryk.dot(at)aiut.com
"temat" musi zaczynać się od
cyfry repezentującej aktualny
dzień tygodnia (niedziela=7)




Książki wydawane przez AIUT znajdują się
w bibliotekach zgodnie z listą egzemplarzy obowiązkowych.

Drugie wydanie "Fizyka 3"
ISBN 978-83-926856-1-6
Fizyka
można kupić w Warszawie
w Księgarni Akademickiej
Oficyny Wydawniczej PW
ul.Noakowskiego 18/20

oraz w Katowicach
w księgarni "Liber"
ul. Bankowa 11.
(teren Uniwersytetu Ślaskiego)

Wydanie angielskie "Physics"
ISBN 978-83-926856-2-3
Fizyka
jest również w bibliotekach
a o sposób dystrybucji należy pytać wydawca@aiut.com.

3.1. Krótki i prosty dowód twierdzenia Fermata
            (The Last Fermat's Theorem)

Twierdzenie
Dla liczby naturalnej N większej od  2 nie istnieją liczby naturalne  a, b, c   większe od zera spełniające równanie    cN = bNaN.

Dowód
Dla równania

cN = bNaN, (3.1)

w celu wyeliminowania rozwiązań wtórnych przyjmujemy dodatkowo, że N jest liczbą pierwszą >2 oraz  a, b, c  są liczbami naturalnymi, względnie pierwszymi.

Dla nieparzystych N  istnieje zależność:

wzor2a, (3.2)

z której wynika, że  cN musi być podzielne przez  a+b.

Wprowadzając dwie zmienne całkowite:  s=a+b  oraz   x=s−c otrzymujemy:

wzor3, (3.3)

słuszne dla każdego naturalnego  N > 0 i zapewniające wymaganą w (3.2) podzielność  c  przez s.

Wyrażenie w nawiasach kwadratowych w (3.3) ma być liczbą całkowitą,
ale to byłoby możliwe gdyby  s oraz  x miały wspólny dzielnik w,
co możemy zapisać  s=w‧ v oraz   x=w‧ u,  gdzie v, u  są liczbami naturalnymi.

Wstawiając te zależnosci do (3.3) zauważamy, że po lewej stronie znaku równości w  (3.3) pojawił się mnożnik wN, który należy wyodrębnić po prawej stronie znaku równości i wtedy otrzymujemy

wzor4. (3.4)

Widzimy, że istnienie wspólnego dzielnika  s  oraz  x   nie zapewnia, że wyrażenie w nawiasach kwadratowych w (3.3) będzie liczbą całkowitą, bo jeżeli w będzie największym wspólnym dzielnikiem to  v  oraz  u   już będą względnie pierwszymi
i wyrażenie w nawiasach kwadratowych, po wyłaczeniu przed nawias wN-1,
nie będzie liczbą całkowitą.
Poszukując uparcie dalszych wspólnych dzielników  v  oraz  u   dojdziemy do wniosku,
że tym dzielnikiem musiałoby być  x , a równanie (3.3) przybrałoby postać:

wzor5, (3.5)

gdzie już wyraźnie widać, że wyrażenie w nawiasach kwadratowych nie może być liczbą całkowitą.

Zatem, nie istnieją naturalne, różne od zera  s oraz  x spelniające (3.3).

Tym samym pokazaliśmy, że twierdzenie jest prawdziwe dla N > 2, będącego liczbą pierwszą i wszystkich złożonych wykladników N > 2 zawierających dzielnik, który jest liczbą pierwszą różną od 2.

W powiązaniu z faktem, że twierdzenie jest prawdziwe dla N= 4
(co jest wiadome od czasów Fermata, a dowód jest na przyklad w "Teorii liczb" Sierpinskiego (Monografie Matematyczne PAN, Tom 19), twierdzenie jest prawdziwe dla wszystkich liczb calkowitych N > 2.

(koniec dowodu)



  © 2020 Henryk Dot -