3.2. Skąd się bierze masa inercyjna i wzór E = mc²

W celu wyjaśnienia efektu masy inercyjnej przyjrzyjmy się fali posiadającej pęd pf „uwięzionej” w odcinku o długości L na wybranym kierunku. Rozpatrzmy zachowanie się tej fali, gdy nasz odcinek L porusza się na tym kierunku z prędkością v.
Fala na przemieszczenie się przez cały odcinek L z prędkością światła c
w kierunku zgodnym z prędkością v potrzebuje czasu
,
natomiast w kierunku przeciwnym do prędkości v potrzebuje czasu
.
W sumie na pokonanie odcinka L w obie strony fala potrzebuje czasu
.
Fala przemieszczając się w kierunku przeciwnym do v ma pęd przeciwny do pędu fali przemieszczającej się w kierunku zgodnym i możemy wyznaczyć średni pęd na podstawie czasów przebywania w tych stanach
.

Po porównaniu z definicją pędu  p=masa‧ prędkość=m‧ v  widzimy,
że masą inercyjną  m_i  jest pęd  p_f   „uwięzionej” fali podzielony przez prędkość światła c.
W konsekwencji, że energia zawarta w fali jest równa E=p_f ‧ c  otrzymujemy E=m_i‧ c² .