budynek aiut AIUT sp. z o. o.
★  HenrykDot.com   ★
jest stroną towarzyszącą serii książek wydawanych przez AIUT pod wspólnym glównym tytułem
"Fizyka Mojej Urojonej Czasoprzestrzeni", których autorem jest Henryk Dot.
ENGLISH

Fizyka 3 - Powrót
Powrót do Fizyka 3

Fizyka 4 -
Home
Wprowadzenie

Fizyka 4 - Rozdział 1
Ogólne równania ruchu
Ruch orbitalny



Kontakt email: henryk.dot(at)aiut.com
"temat" musi zaczynać się od
cyfry reprezentującej aktualny
dzień tygodnia (niedziela=7)




Książki wydawane przez AIUT znajdują się
w bibliotekach zgodnie z listą egzemplarzy obowiązkowych.

Drugie wydanie "Fizyka 3"
ISBN 978-83-926856-1-6
Fizyka
można kupić w Warszawie
w Księgarni Akademickiej
Oficyny Wydawniczej PW
ul.Noakowskiego 18/20

oraz w Katowicach
w księgarni "Liber"
ul. Bankowa 11.
(teren Uniwersytetu Ślaskiego)

Wydanie angielskie "Physics"
ISBN 978-83-926856-2-3
Fizyka
jest również w bibliotekach
a o sposób dystrybucji należy pytać wydawca@aiut.com.

Rozdział 1.  Podstawowe pojęcia opisujące ruch

1.  Ogólne równania ruchu

     Przez  t  będziemy na ogół oznaczać zmienną czasu, przez  r wektor położenia
a przez  r ^ wektor jednostkowy. Na samym początku zdefiniujemy dwie wielkości:

prędkość    v d r dt vec v def {d vec r} over dt (1.1)
oraz
przyspieszenie     a d v dt vec a def {d vec v} over dt . (1.2)
Wzór (1.2) możemy zapisać inaczej
d v = a d t               - wektor (1.3)
co po pomnozeniu stronami z (1.1) daje
v d v = a ( r ) d r     - skalar . (1.4)
Wzór (1.4) możemy scałkować niezależnie stronami – prawą stronę po trajektorii
od położenia początkowego r p do położenia końcowego r k a lewą stronę od prędkości początkowej v p do prędkości końcowej r k w wyniku czego otrzymamy
v k 2 2 v p 2 2 = r p r k a ( r ) d r v sub k sup 2 over 2 - v sub p sup 2 over 2 = int from vec r sub p to vec r sub k vec a( vec r) cdot d vec r . (1.5)
Wzór (1.5) ma charakter ogólny i oznacza, że dowolny obiekt (na przykład masa) posiadający prędkość początkową v p , poddawany na drodze r k r p   przyspieszeniu a ( r ) będzie posiadał na końcu prędkość v k .
Obie strony tego równania możemy pomnożyć przez dowolną wielkość.
Jeżeli tą wielkością będzie akurat masa m i oznaczymy przez F ( r ) iloczyn m a ( r )
czyli F ( r ) = m a ( r ) , to otrzymamy
m v k 2 2 m v p 2 2 = r p r k m a ( r ) d r = r p r k F ( r ) d r {m cdot v sub k sup 2 over 2} - {m cdot v sub p sup 2 over 2} = int from vec r sub p to vec r sub k m cdot vec a( vec r) cdot d vec r = int from vec r sub p to vec r sub k vec F( vec r) cdot d vec r . (1.6)
Jest to znana zależność między energią kinetyczną a wykonaną pracą.

UWAGA: na tym etapie II zasadę Newtona wykorzystujemy
jako czysto matematyczne oznaczenia iloczynu m a ( r ) przez F .

Podobnie, jeśli równość (1.3) scałkujemy odpowiednio względem d v dt
to otrzymamy
v k v p = t p t k a ( t ) d t vec v sub k - vec v sub p = int from t sub p to t sub k vec a( t) cdot d t (1.7)
a podobnie jak poprzednio, zależność (1.7) dotyczy dowolnego obiektu i jeżeli tym obiektem będzie masa m , to po pomnożeniu obu stron (1.7) przez przez m, otrzymujemy zależność między pędem i popędem
m v k m v p = t p t k m a ( t ) d t = t p t k F ( t ) d t m cdot vec v sub k - m cdot vec v sub p = int from t sub p to t sub k m cdot vec a( t) cdot d t = int from t sub p to t sub k vec F( t) cdot d t . (1.8)
Obie zależności (1.6) i (1.8) otrzymaliśmy bezpośrednio z definicji prędkości
i przyspieszenia (1.1) i (1.2) oraz zależności między siłą, masą i przyspieszeniem,
nie wprowadzając wstępnie (nie definiując) takich pojęć jak praca, energia i pęd,
a nazywając nimi wyrażenia, które pojawiły się we wzorach.
Spróbujemy podobnie wyprowadzić inne znane zależności (prawa) nie posługując się pojęciami pracy i energii.
Po co to robimy? Ponieważ większość podręczników zaczyna tłumaczyć zagadnienia mechaniki od wprowadzania pojęć pracy, energii i praw rządzącymi tymi pojęciami, podczas gdy te pojęcia i prawa są bezpośrednią konsekwencją definicji (1.1) i (1.2).
Dla otrzymania prawa zachowania energii należy wzór (1.5) napisać dla każdego obiektu
(masy) m oznaczanej indeksem i a następnie zsumować odpowiednio stronami
i ( m i v ki 2 2 m i v pi 2 2 ) = i r pi r ki m i a i ( r i ) d r i = i r pi r ki F i ( r i ) d r i sum from i({m sub i cdot v sub ki sup 2 over 2} - {m sub i cdot v sub pi sup 2 over 2}) = sum from i int from vec r sub pi to vec r sub ki m sub i cdot vec a sub i( vec r sub i) cdot d vec r sub i = sum from i int from vec r sub pi to vec r sub ki vec F sub i( vec r sub i) cdot d vec r sub i . (1.9)
Innymi słowy, abstrahując od pojęcia masy, mi możemy traktować jako współczynniki kombinacji liniowej równań składających się na (1.9).
Jeżeli po prawej stronie oddziaływanie między wszystkimi parami będzie zrównoważone to znaczy
i m i r pi r ki a i ( r i ) d r i = i r pi r ki F i ( r i ) d r i = 0 sum from i m sub i cdot int from vec r sub pi to vec r sub ki vec a sub i( vec r sub i) cdot d vec r sub i =sum from i int from vec r sub pi to vec r sub ki vec F sub i( vec r sub i) cdot d vec r sub i =0 , (1.10)
to równanie (1.9) możemy zapisać
i ( m i v ki 2 2 m i v pi 2 2 ) = 0 sum from i({m sub i cdot v sub ki sup 2 over 2} - {m sub i cdot v sub pi sup 2 over 2}) = 0 . (1.11)
To jest to samo co
i m i v ki 2 2 = i m i v pi 2 2 sum from i{m sub i cdot v sub ki sup 2 over 2} =sum from i {m sub i cdot v sub pi sup 2 over 2} (1.12)
i oznacza, że suma energii kinetycznych wyizolowanej grupy obiektów jest wartością stałą. Dla otrzymania prawa zachowania pędu należy równanie (1.8) napisać dla każdego obiektu i podobnie jak poprzednio zsumować stronami
i ( m i v ki m i v pi ) = i t p t k m i a i ( t ) d t = i t p t k F i ( t ) d t sum from i (m sub i cdot vec v sub ki - m sub i cdot vec v sub pi) =sum from i int from t sub p to t sub k m sub i cdot vec a sub i( t) cdot d t =sum from i int from t sub p to t sub k vec F sub i( t) cdot d t . (1.13)
Jeżeli teraz po prawej stronie suma sił będzie równa zero to znaczy
i t p t k m i a i ( t ) d t = i t p t k F i ( t ) d t = t p t k ( i F i ( t ) ) d t = 0 sum from i int from t sub p to t sub k m sub i cdot vec a sub i( t) cdot d t =sum from i int from t sub p to t sub k vec F sub i( t) cdot d t = int from t sub p to t sub k (sum from i vec F sub i( t)) cdot d t =0 (1.14)
wówczas
i ( m i v ki m i v pi ) = 0 sum from i (m sub i cdot vec v sub ki - m sub i cdot vec v sub pi) =0 (1.15)
i ostatecznie
i m i v ki = i m i v pi sum from i m sub i cdot vec v sub ki = sum from i m sub i cdot vec v sub pi , (1.16)
czyli pęd całości pozostaje stały.
Zwróćmy jeszcze uwagę na interesującą zależność, gdy we wzorze (1.5) przyspieszenie byłoby funkcją położenia według reguły   a ( r ) = b r 2 r ^ vec a( vec r) = -{b over r sup 2}cdot hat r  ,  gdzie   b – stały parametr
a ruch odbywał się od prędkości początkowej   vp = 0  i położenia początkowego rp = ∞
do prędkości końcowej  vk i położenia końcowego  rk wtedy
v k 2 2 = r k b r 2 d r = b r k v sub k sup 2 over 2 = - int from infty to vec r sub k {b over r sup 2 } d vec r = {b over r sub k} . (1.17)
Jest to prędkość, jaką posiadałby w odległości r (licząc od środka), przybliżający się
z nieskończoności obiekt do punktu centralnego bez uwzględniania efektów relatywistycznych.
Jest to również, po pomnożeniu przez masę m, energia kinetyczna potrzebna do opuszczenia pola potencjalnego o podanej zależności.



  © 2020 Henryk Dot -